Μετά την ανεργία, τη φτώχια και την απόγνωση που βρίσκονται χιλιάδες οικογένειες συμπολιτών μας, λόγω της οικονομικής κατάστασης, η διαχείριση των απορριμμάτων και η κατασκευή του εργοστασίου είναι ένα από τα πιο μεγάλα και οξυμμένα προβλήματα του Δήμου μας.
Έχουν ήδη συμπληρωθεί 10 χρόνια διεργασιών και αποφάσεων Νομαρχιακών και Δημοτικών Συμβουλίων για την κατασκευή του εργοστασίου διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αχαΐα και η λογική λέει ότι το εργοστάσιο θα έπρεπε ήδη να λειτουργεί.
Αντ’ αυτού, η σημερινή Δημοτική Αρχή από την πρώτη μέρα της θητείας της δίνει έναν μοναχικό αγώνα προκειμένου να ωριμάσει το έργο με τον πιο συμφέροντα τρόπο για τους Πατρινούς.
Και τώρα που όλα δείχνουν ότι φτάνουμε στο τέλος, ξαφνικά εγείρονται ζητήματα, τα οποία, αν μη τι άλλο, έπρεπε να έχουν τεθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Μιλάω για μοναχικό αγώνα και έτσι είναι.
Μόνη της η Δημοτική Αρχή έδωσε πέρυσι τον αγώνα να μη υλοποιηθεί η σκανδαλώδη ανάθεση του έργου σε ιδιώτη με το διπλάσιο κόστος για τους Πατρινούς.
Ήταν ένας αγώνας κατά ενός ΔΙΤ δηλαδή ενός δώρου στον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που σήμερα αντιδρούν στο ΣΔΙΤ, δεν ήσαν δίπλα μας στον αγώνα κατά του ΔΙΤ.
Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η κατασκευή του εργοστασίου μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπαραξη Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα), δεν ήταν η επιλογή που θα επιθυμούσε η Δημοτική Αρχή.
Είναι όμως η μοναδική λύση για την οποία υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο και τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Και καθώς το πρόβλημα διαχείρισης των απορριμμάτων της Πάτρας βρίσκεται στο σημείο μηδέν, δυστυχώς δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να απορρίψουμε τη λύση αυτή.
Υπενθυμίζω και τονίζω ότι η χωρητικότητα της Ξερόλακας εξαντλείται το πολύ σε 2-3 χρόνια.
Παρά δε τις επίμονες αναζητήσεις μας δεν υπήρξε θετική ανταπόκριση από κανένα ΧΥΤΑ της χώρας, για να δεχθεί τα απορρίμματα της Πάτρας. Είναι δηλαδή ξεκάθαρο ότι σε 2-3 χρόνια δεν θα έχουμε που να πάμε τα σκουπίδια.
Θα μένουν στους δρόμους της πόλης η οποία θα μεταβληθεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο.
Σε όσους αντιτίθενται σήμερα στην κατασκευή του εργοστασίου υπενθυμίζω ότι επιβλήθηκε με νόμο το 2003, εδώ και δέκα χρόνια, από δε το 2014 η Πάτρα θα αρχίσει να πληρώνει πρόστιμο 28,5 εκ. ευρώ επειδή δεν έχει εργοστάσιο. Αυτό επιβάλει αύξηση των δημοτικών τελών έως και 30 %.
Με άλλα λόγια θα κληθούν οι δημότες να πληρώνουν δημοτικά τέλη που θα πλήρωναν αν είχαν εργοστάσιο, χωρίς να έχουν.
Εργοστάσια λειτουργούν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, ακόμα και στις χώρες που έχουν καταφέρει υψηλά ποσοστά ανακύκλωσης και κομποστοποίησης.
Αν δεν προχωρήσουμε στην κατασκευή του εργοστασίου, μόλις κλείσει η Ξερόλακα, ακόμα κι αν βρίσκαμε που να πάνε τα απορρίμματα της Πάτρας, αυτό θα απαιτούσε ετήσιο κόστος 10 εκατομμυρίων ευρώ, που ισοδυναμεί με αύξηση των τελών κατά 50%.
Διπλάσια από αυτή που θα επιφέρει η προτεινόμενη λειτουργία του εργοστασίου
Αλλά ακόμα και τώρα, ακόμα και με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε κανείς να συζητήσει οποιαδήποτε εναλλακτική λύση και θα ήμουν έτοιμος να την αποδεχθώ, αν εξασφάλιζε το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο και φυσικά τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους.
Δυστυχώς, ακούω διάφορες εναλλακτικές προτάσεις, αλλά κανείς δεν λέει ότι ο νόμος δεν τις επιτρέπει, ότι δεν υπάρχουν ούτε χρήματα, ούτε ο απαιτούμενος χρόνος, ώστε να μην πνιγεί η πόλη στα σκουπίδια.
Κανένας από τους διαφωνούντες δεν λέει, ακόμα και με διαφορετική κυβέρνηση, ακόμα και αν φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα πηγαίνουν τα σκουπίδια της Πάτρας τα χρόνια που απαιτούνται για την απαλλοτρίωση, χωροθέτηση, μελέτη, αδειοδότηση και κατασκευή ενός νέου ΧΥΤΑ, αλλά και ποιος θα πληρώσει το κόστος του.
Έτσι έχουν τα πράγματα, αυτή είναι η κατάσταση.
Προσωπικά, καμία εμμονή δεν έχω για το εργοστάσιο και τη μέθοδο που αυτό θα κατασκευαστεί και θα λειτουργήσει.
Την παραχώρηση του εργοστασίου σε ιδιώτη, ούτε την εφηύρα, ούτε την εισηγήθηκα.
Τη βρήκα εγκεκριμένη όταν ανέλαβα Δήμαρχος.
Προηγούμενα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, είχαν ήδη αποφασίσει για την κατασκευή του εργοστασίου στου Φλόκα και το Υπουργείο Εσωτερικών είχε ήδη εγκρίνει την πρότασή τους να γίνει με παραχώρηση σε ιδιώτη.
Και μη υπαρχούσης άλλης ρεαλιστικής και βιώσιμης λύσης, την αποδέχομαι για να μπει στο δρόμο της επίλυσης ένα μείζον, καυτό, βασανιστικό πρόβλημα της πόλης. Με όρους απόλυτης διαφάνειας και πλήρους ανταγωνισμού, που παλέψαμε για να τεθούν, ώστε η ανάθεση σε ιδιώτη να γίνει με το μικρότερο κόστος για το δημότη.
Γι’ αυτό κακοποιείται η αλήθεια όταν μου αποδίδεται πρόθεση για ιδιωτικοποίηση δήθεν της καθαριότητας.
Οι πράξεις μου μαρτυρούν ακριβώς το αντίθετο.
Υπενθυμίζω ότι όταν ανέλαβα Δήμαρχος η αποκομιδή στο Ρίο γινόταν από ιδιώτη. Εγώ ήμουν που την πήρα από τον ιδιώτη και την ενέταξα στο έργο της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας.
Εγώ ήμουν που προχώρησα, με μέσα και προσωπικό του Δήμου και όχι με ιδιώτη, την ανακύκλωση στη Μεσσάτιδα, στην Παραλία και στα Βραχνέϊκα.
Εγώ ήμουν που προχώρησα τις διαδικασίες για καταγγελία της σύμβασης με τον ιδιώτη που διαχειρίζεται την ανακύκλωση στην Πάτρα και το Ρίο.
Εγώ και οι συνεργάτες μου οικοκυρεύσαμε το τομέα της καθαριότητας, για να μην υπάρξει αύξηση των τελών και να αντιμετωπίζει την υπερδιπλάσια σε έκταση Καλλικρατική Πάτρα.
Από πού λοιπόν προκύπτουν τα περί προθέσεών μου να ιδιωτικοποιηθεί η καθαριότητα;
Καμιά τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει και το δηλώνω κατηγορηματικά. Και αυτή η δήλωση με δεσμεύει για όσα χρόνια θα είμαι Δήμαρχος.
Έτσι έχει η κατάσταση.
Παρά ταύτα οι κατ’ επάγγελμα συνδικαλιστές, ντόπιοι και μεταφερόμενοι, απαγορεύουν μόνο τώρα στο Δημοτικό Συμβούλιο να λάβει τις αποφάσεις για την προώθηση του έργου. Όμως δεν έπραξαν το ίδιο στους άλλους νομούς της Πελοποννήσου, της Δυτικής Μακεδονίας, την Αιτωλοκαναρνία και την Ηλεία κ.λ.π., όπου ελήφθησαν οι ίδιες αποφάσεις. Εκεί τα εργοστάσια προχώρησαν χωρίς προβλήματα. Αντιδράσεις, αποκλεισμοί, διαμαρτυρίες, ακόμα και προπηλακισμοί των αιρετών της πόλης, εκδηλώνονται μόνον στην Πάτρα.
Γιατί;
Αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει να χαθεί αυτό το μεγάλο έργο. Να χαθεί μόνον στην Πάτρα!
Αυτό δε θα επιφέρει:
• Η Πάτρα σε 2-3 χρόνια, να πνιγεί στα σκουπίδια
• Οι Πατρινοί αν και θα τους πνίγουν τα σκουπίδια, να πληρώνουν υπέρογκα πρόστιμα
• Να μην εκτελεστεί ένα έργο προϋπολογισμού 60 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα δημιουργήσει αρκετές θέσεις εργασίας στην περιοχή μας, η οποία βυθίζεται στην ανεργία.
Στη διαδρομή μου στα κοινά κι’ άλλες φορές αισθάνθηκα σχεδόν μόνος. Με την κατασκευή του νέου λιμανιού, με τα έργα της Πολιτιστικής και δυστυχώς δικαιώθηκα. Ως Δήμαρχος θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την Πάτρα και τους πολίτες της και δεν υπηρετώ κανένα κομματικό συμφέρον, καμία αντιπολιτευτική τακτική, κανένα αόρατο φάντασμα, καμία συνδικαλιστική κάστα. Γι΄ αυτό και εισηγούμαι να γίνει το εργοστάσιο.
