Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Η άνοιξη του ΔΗΠΕΘΕ μας

Του Πέτρου Ψωμά
Μέλους Δ.Σ του ΔΗΠΕΘΕ
Και τι δεν είδαμε στον «Απόλλωνα» αυτή την Άνοιξη! Κι όχι μόνο στο Δημοτικό μας Θέατρο αλλά κι αλλού, καθώς φέτος το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας ταξίδεψε κι εκτός κέντρου, στα Βραχναίικα, στα Ροϊτικα, στο Κάτω Καστρίτσι, αλλά και σε άλλους χώρους εντός πόλης, από την Αγγλικανική Εκκλησία μέχρι και
στα νοσοκομεία.

Σε ένα τρίμηνο όλα αυτά, Μάρτιο
με Μάιο. Μια πραγματική άνοιξη γνώρισε αυτή την περίοδο το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο της Πάτρας. Παρά την εγκληματική αδράνεια του Υπουργείου Πολιτισμού απέναντι στο θεσμό. Παρά την αρνητική οικονομική, πολιτική και κοινωνική συγκυρία. Παρά τη μόνιμη τοπική γκρίνια και τη δαιμονοποίηση του προσωρινού ακέφαλου. Κι όμως, χωρίς Καλλιτεχνικό Διευθυντή, στο σανίδι του θεάτρου μας ανέβηκαν –ούτε μία, ούτε δύο, ούτε δέκα, αλλα- δεκαεπτά παραγωγές!

Το ΔΗΠΕΘΕ στόχευσε να μην αφήσει δίχως θεάτρο το κοινό της πόλης. Και κατάφερε κάθε μέρα να υπάρχει και από κάτι στην κεντρική (και μόνη) σκηνή. Θαυμάσαμε μετακλήσεις επιτυχημένων έργων που «ανέβηκαν» στη θεατρική σεζόν της Αθήνας, είδαμε ενδιαφέρουσες συμπαραγωγές, απολαύσαμε δουλειές του ΔΗΠΕΘΕ μας, παρακολουθήσαμε (επιτέλους!) και μια σειρά παραστάσεων τοπικών δημιουργών.

Το παράπονο των ντόπιων καλλιτεχνών για τη μη αξιοποίησή τους κρατάει χρόνια. Το κατέθεσαν τεκμηριωμένα, πέρυσι τον Μάιο, όταν η ανοιχτή διαβούλευση για το θέατρο τούς έδωσε την ευκαιρία να εκφραστούν. Το ΔΗΠΕΘΕ ανταποκρίθηκε. Και φέτος την Άνοιξη ο κύκλος «Τοπικοί Δημιουργοί στον Απόλλωνα» άνοιξε με μια βεντάλια από δουλειές: παιδικό, κωμωδία, χορός, κλασικό ρεπερτόριο. Το κοινό ανταποκρίθηκε. Και έπεται συνέχεια.

Και δεν ήταν μόνο το πλήθος των δράσεων που δεν έχει προηγούμενο στην 25χρονη ιστορία του θεάτρου μας, αλλά και η ποικιλία τους. Ας αναλογιστούμε τι έκανε το ΔΗΠΕΘΕ την περίοδο που χρειάστηκε να λειτουργήσει χωρίς Καλλιτεχνικό Διευθυντή: Κεντρική παραγωγή συν παιδική σκηνή τον Ιανουάριο, παραχώρηση στο Καρναβάλι (με ένα εξίσου πλούσιο πρόγραμμα) τον Φεβρουάριο, όλα τα παραπάνω στο τρίμηνο που ακολούθησε. Και επιπλέον: μια installation-performance, έναν μεταμεσονύκτιο «Μισάνθρωπο», την κινητή μουσικοθεατρική σκηνή για παιδιά που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία της πόλης, τη μουσική φιλανθρωπική βραδιά «Μουσικό Παντοπωλείο» (προσεχώς), σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και άλλα.

Την ίδια ώρα έγινε κατορθωτό να μην αγγιχτεί το (ούτως ή άλλως παθητικό) ταμείο του θεάτρου, προχώρησε σημαντικά η συζήτηση για παραχώρηση στέγης στους ερασιτέχνες της πόλης, ενώ σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο συμμετείχε σε μία (πρωτοφανή για τα χρονικά του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας) διαδικασία, παίρνοντας συνεντεύξεις από -έναν προς έναν- τους 17 ενδιαφερόμενους-υποψήφιους για τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή. Και είναι θέμα χρόνου να επιλεγεί (με τον αυτονόητο τρόπο, επιτέλους: χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις, με αντικειμενικά κριτήρια, συνεργατικά και με γνώμονα το καλό του ΔΗΠΕΘΕ) ο καλύτερος τιμονιέρης για το προσεχές μέλλον.

Χρήματα δεν υπάρχουν. Το μέλλον των ΔΗΠΕΘΕ είναι αβέβαιο. Ο πολιτισμός έχει τα δικά του βάσανα, εν έτει 2012. Η γκρίνια δε μετανάστευσε ακόμα απ’ την πολη. Κι όμως στο ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας υπάρχει βάσιμη αισιοδοξία για μέλλον λαμπρό. Όπως παντού, όπου συνυπάρχουν συνεργασία, όρεξη για δουλειά και παραγωγή έργου (ακόμα κι αν δεν αρέσει πολύ και σε όλους).



Πέτρος Ψωμάς

Μέλος ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ